Ευχόμαστε το Άγιο Φως της Ανάστασης να γεννήσει στις ψυχές όλων μας αγάπη, Αλληλεγγύη και ελπίδα!
Το Πάσχα που …χάσαμε
Το Πάσχα στο χωριό ήταν όμορφο, όχι γιατί κάποιος μπορεί να το νοσταλγεί ως μέρος της οριστικά χαμένης παιδικότητας, αλλά γιατί ήταν Πάσχα της ψυχής και της βαθιάς επιθυμίας για αγώνα. Δεν είχαμε αλωθεί από την επέλαση του καταναλωτισμού. Δεν είχαμε ισοπεδωθεί από τη λατρεία της σύγχρονης θεότητας, του χρήματος… Στους βωμούς αυτής της λατρείας ηττηθήκαμε κατά κράτος! Θέλαμε να βγούμε από τη φτώχεια, αλλά όχι να μεταπέσουμε στην καθυπόταξη της ίδιας της ζωής μας, στον ευδαιμονισμό των υλικών αγαθών. Δεν υπάρχει πια αυτό το Πάσχα! Δεν άλλαξαν μόνο οι καιροί. Αλλάξαμε και εμείς. Χάσαμε την όποια αγνότητα έκρυβε ο στενός ορίζοντας του χωριού. Χάσαμε τη σεμνότητα και την ταπεινότητα, την μετριοπάθεια και την ντροπαλότητα. Τότε, όταν ένα παιδί ένιωθε συστολή και σεβασμό για κάθε άνθρωπο, το θαυμάζαμε και το χαιρόμαστε. Τώρα αυτό το παιδί θα συγκέντρωνε την απόρριψη και την ειρωνεία.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Πάσχα στο χωριό» του Ανδρέα Σουρούνη, Εκδόσεις Καστανιώτη
