ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ Η ΑΓΩΝΊΣΤΡΙΑ ΒΙΒΗ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΑ

Χάσαμε την αγαπημένη μας Βιβή Προσκεφαλά. Η Βιβή έφυγε στις 17 Μάρτη του 2016 μετά από μάχη με την αρρώστια που την ταλαιπώρησε το τελευταίο διάστημα.

Η κηδεία της Βιβής εγινε την Παρασκευή το μεσημέρι στον Πύργο

Γεννήθηκε στον Πύργο το 1952. Εργάτρια, από μικρή στη βιοπάλη, έδωσε τις μάχες της ζωής με την περηφάνια που έχουν τα παιδιά της εργατικής τάξης.

Ήταν μέλος του Νέου Αριστερού Ρεύματος από το 1990 και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της "Αριστερής Παρέμβασης Πολιτών Βύρωνα", υποψήφια στις μάχες των δημοτικών εκλογών από το 1994 μέχρι το 2006. Στη συνέχεια συμμετείχε και στήριζε σαν υποψήφια την "Ανταρσία στο Δήμο Πύργου". Μετά που πήρε τη σύνταξή της μετακόμισε στο χωριό της, την Αγία Άννα στην Ηλεία, για να λιγοστέψει τα έξοδα. Με τους συντρόφους της Ηλείας συνέχισε τη μάχη της ζωής, αλλά δεν πρόφτασε πάλι να ξεκουραστεί και να χαρεί. Να κάνει τα ταξίδια που ήθελε, μιας και της άρεσε να γνωρίζει νέους τόπους. Η σύνταξη ψίχουλα και το επικουρικό δεν βγήκε και έπρεπε ακόμα να το πληρώνει.

Παρόλα αυτά, πάντα η Βιβή ήταν η πρώτη που θα έδινε τη συνδρομή από το υστέρημά της. Ήταν η πρώτη που θα έλεγε μπορώ, όταν λέγαμε ποιος θα κάνει μια δουλειά. Ήταν η γυναίκα που πάντα έδινε τον εαυτό της, το χρόνο και τις δυνάμεις της για τους άλλους, τους συμπαραστεκόταν στις δύσκολες στιγμές και ήταν μαζί στις χαρές τους.

Συγκέντρωνε όλα τα χαρίσματα μιας μαχόμενης κομμουνίστριας εργάτριας. Σεμνή και ταυτόχρονα θαρραλέα, μαχητική, ευθύς, ασυμβίβαστη. Στενοχωριόταν, κριτικάρε, δεν το έβαζε κάτω και όσο και να θαύμαζε και να σεβόταν τους «διαβασμένους» είχε το ταξικό κριτήριο και διάλεγε μεριά. Δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω, ακόμα και όταν άκουγε μια αντικομουνιστική εκπομπή, θα έπαιρνε τηλέφωνο στο σταθμό να διαμαρτυρηθεί.

Η Βιβή θα μας λείψει, αλλά πάντα θα είναι κοντά μας, θα είναι το υπόδειγμα μιας ζωής με αγώνα και αξιοπρέπεια.

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Είμαστε ΜΟΝΟ για τα πανηγύρια;

Αν σκέφτεσαι να ασχοληθείς με το Δ.Σ. ενός Πολιτιστικού Συλλόγου, να ξέρεις πως η «φάκα» είναι ο ίδιος ο ορισμός του.

«Είμαι μέλος Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ» σημαίνει ΣΥΝ-μετέχω σε μια ΟΜΑΔΑ με στόχο κοινό (πολιτιστικό) όπου ο καθένας μεν φέρνει την προσωπικότητα, τις ιδέες και τις γνώσεις του αλλά το παιχνίδι είναι ομαδικό, δεν παίζει ο καθένας για τον εαυτό του και για την εκπλήρωση των προσωπικών του στόχων ούτε για να γίνεται πάντα το δικό του.

(ΕΚ)ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ, πάλι, σημαίνει πως έχει ως στόχο την πολιτιστική εξύψωση των μελών του. Ως εκ τούτου, για να συμμετέχεις οφείλεις 1^ον να γνωρίζεις ΤΙ είναι Πολιτισμός και 2^ον να είσαι και ο ίδιος στοιχειωδώς πολιτισμένος.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ λοιπόν είναι η διαρκής προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών της ζωής σε Υλικό – Ψυχοπνευματικό – Ηθικό επίπεδο, παρά τις αντιξοότητες και τα πιθανά πισωγυρίσματα.

Πολιτισμός στον υλικό τομέα είναι η χρηματοδότηση για κάποια έργα στο χωριό που θα διευκόλυναν τη ζωή των κατοίκων (ύδρευση- αποχέτευση – κάδοι σκουπιδιών -ιατρείο κλπ).

Πολιτισμός υλικός είναι να αγοράζεις καρδιογράφο για το ιατρείο του χωριού με τα χρήματα των μελών … Το να δίνεις τον καρδιογράφο δανεικό κι αγύριστο σε άλλο χωριό, αυτό ΔΕΝ είναι Πολιτισμός, είναι αγνωμοσύνη.

Ο Ψυχοπνευματικός πολιτισμός αποβλέπει στην πνευματική καλλιέργεια και ανάπτυξη των μελών ενός συλλόγου μέσω της τέχνης, του αθλητισμού, των γραμμάτων. Ένα λαογραφικό μουσείο, μια ομάδα γυναικών που ασχολείται με την τοπική παράδοση, μια έκθεση ζωγραφικής ή φωτογραφίας, μια χορευτική ή θεατρική ομάδα, μια βιβλιοθήκη, αθλητικές εγκαταστάσεις, χοροεσπερίδες και κοπές πίτας).

Πνευματικός πολιτισμός είναι να τάζεις γήπεδο μπάσκετ στα παιδιά και για να μην τα απογοητεύσεις να κάθεσαι αγκαλιά με τη μπασκέτα ώσπου να στεγνώσει το τσιμέντο καταμεσήμερο καλοκαιριού με 45 υπό σκιάν. Το να βλέπεις κάποιον να κρατά τη μπασκέτα που θα παίξει το δικό σου παιδί κι όχι μόνο να μην τρέξεις να βοηθήσεις έστω με ένα μπουκάλι νερό ή την παρέα σου αλλά να τον λες και γραφικό… αυτό ΔΕΝ είναι Πολιτισμός. Είναι

Πολιτισμός είναι να προσπαθείς με χίλιους κόπους να μαζέψεις τα απαραίτητα υλικά για να δημιουργήσεις ένα λαογραφικό μουσείο ή βιβλιοθήκη στο παλιό σχολείο … Το να επιτρέπεις στα παιδιά σου να σπάνε τα τζάμια του σχολείου με πέτρες και να πετάνε τα βιβλία σκισμένα στο προαύλιο «γιατί έτσι εκτονώνονται», αυτό ΔΕΝ είναι Πολιτισμός, είναι βανδαλισμός.

Πολιτισμός είναι να δημιουργείς και να μοιράζεις δωρεάν περιοδικό με θέματα που αφορούν στο χωριό και τους κατοίκους του… Το να παραπονιέσαι γιατί δεν είναι του γούστου σου τα θέματα ή επειδή στο εξώφυλλο δε φαίνεται το δικό σου σπίτι… αυτό ΔΕΝ είναι πολιτισμός.

Κι υπάρχει κι ο Ηθικός πολιτισμός που αποβλέπει στην ηθική ανύψωση του ατόμου και δείχνει το δίκαιο, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά, την ισότητα, την ελευθερία.

Ηθικός πολιτισμός είναι να κάνεις έρανο από το υστέρημα των ανθρώπων γιατί κάποιο παιδί νοσεί βαριά κι αυτό το παιδί να γίνεται καλά… Το να το ποτίζεις μπύρα στο καφενείο ενώ παίρνει τόσα φάρμακα, μόνο και μόνο για να κάνεις πλάκα… αυτό ΔΕΝ είναι πολιτισμός.

Πολιτισμός είναι να παρακαλάς γνωστούς και αγνώστους για να μαζέψεις τρόφιμα, ρούχα, οικοσκευές ως ένδειξη αλληλεγγύης σε όσους έχασαν την περιουσία τους στις πυρκαγιές…. Το να μην παίρνεις ούτε την καρέκλα που κάθεσαι στο καφενείο για να την πας στην πλατεία για τη συνέλευση που γίνεται για εσένα, να αφήνεις 2 κοπέλες να κουβαλάνε τα ηχεία και να παραπονιέσαι στο τέλος που δε σκούπισαν και την πλατεία που ΕΣΥ λέρωσες… αυτό ΔΕΝ είναι πολιτισμός.

Πολιτισμός είναι να δείξεις ανθρωπιά και να συντρέξεις τον συνάνθρωπο στον πόνο του με όποιο μέσον μπορείς… Το να λες ηλίθιο εκείνον που διαφωνεί με το να γίνει πανηγύρι στην πλατεία του χωριού ενώ ο φίλος σου στο διπλανό σπίτι θρηνεί τον γονιό του… αυτό Δεν είναι πολιτισμός. Αυτό είναι «είμαστε για τα πανηγύρια».

Εν ολίγοις, πριν αποφασίσεις να ασχοληθείς με κάποιον ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ πρέπει να είσαι σύμφωνος με τους στόχους του. Και βεβαιώσου πως και οι άλλοι σκέπτονται το ίδιο και θέλουν το ίδιο. Αλλιώς σε λένε γραφικό, ηλίθιο, ονειροπόλο κλπ…Ή μένεις και σπας το νευρικό σου σύστημα προσπαθώντας να δείξεις στους άλλους το λάθος ή φεύγεις (και εξαφανίζεσαι) για να μην αρχίσεις να αμφιβάλλεις και ο ίδιος για τις αξίες σου κι αρχίσεις να βλέπεις το παράλογο λογικό.

ΟΛΓΑ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ

Θωδωρακης Τσουρουλας 

 Ακολουθούν , άνθρωποι που έφυγαν απ’ τη ζωή αφήνοντας κάτι καλό πίσω τους για το χωριό μας. Αλλοι λιγα, αλλοι πολλα, άλλοι υλικά, άλλοι ψυχικά. Σ’αυτους ειναι αφιερωμένη αυτή η σελίδα μας. Δεν υπάρχει μέτρο συγκρισης. Καθε ένας εχει την αξία του.

ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΞΕΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Κ.ΤΕΡΖΗΣ (ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΑΣ)